Πώς ξεφούσκωσαν οι κατηγορίες κατά της ΧΑ και τι μέλλει γενέσθαι στην υπόθεση

Το "απόλυτο ξεφούσκωμα". Μόνο με αυτή την φράση μπορεί να περιγραφεί αυτό που έχει συμβεί με την υπόθεση των διώξεων κατά του κόμματος του Λαϊκού Συνδέσμου-Χρυσή Αυγή και των κατηγοριών περί "εγκληματικής οργάνωσης".

Ανεξάρτητοι, πολιτικά αντίπαλοι με το κόμμα μεν, αλλά σοβαροί ποινικολόγοι (Δημητρακόπουλος, Κούγιας, Καπερνάρος κλπ) δημόσια έχουν τοποθετηθεί ότι "Δεν υπάρχουν στοιχεία" και πλέον αρχίζει και τίθεται μετ'επιτάσεως το ζήτημα της παράνομης προφυλάκισης.

Ενώ δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι απλά δεν υπάρχει "οπλοστάσιο", αλλά χρησιμοποιήθηκε με άθλιο τρόπο η υπόθεση και απασχολήθηκαν πολύτιμοι ανθρώπινοι πόροι της ΕΛΑΣ για καθαρά πολιτικές διώξεις, την ίδια στιγμή τίθενται ερωτήματα για την ανεξαρτησία που έχει επιδείξει η Δικαιοσύνη στην υπόθεση. 

Ακόμα δεν έχει δοθεί απάντηση για το αν είναι ή όχι, ο εικονιζόμενος στην φωτογραφία - που έδωσε στην δημοσιότητα το κόμμα στην συνέντευξη Τύπου - δίπλα από τον πρώην υπουργό Δικαιοσύνης των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ,  Φίλιππο Πετσάλνικο, ο αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου, Χ.Βουρλιώτης, που εξέδωσε το περίφημο "πόρισμα", δηλαδή την εισαγγελική διάταξη διερεύνησης των "εγκληματικών πράξεων" του κόμματος βάσει ενός καταστατικού που αναζητείται, αλλά κανείς δεν το βρίσκει!

Είναι το ίδιο άτομο αυτός που ειικονίζεται με τον Φ.Πετσάλνικο ως σύμβουλος και άρα στέλεχος της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, με τον αντεισαγγελέα Χ.Βουρλιώτη;

Πρέπει να δοθεί μια απάντηση από τον υπουργό Δικαιοσύνης τον Χ.Αθανασίου Γιατί αν συμβαίνει αυτό, τότε τίθεται επί άλλης βάσεως η υπόθεση και χάνει η Δικαιοσύνη το τεκμήριο της αμεροληψίας.

Εκτός και αν θεωρούν ότι πολιτικά πρόσωπα μπορούν να στέλνουν φυλακή άλλα πολιτικά πρόσωπα.

Γιατί ένας σύμβουλος υπουργού και μάλιστα των "σκληρών" ΠΑΣΟΚικών κυβερνήσεων, ο οποίος φωτογραφίζεται με τον υπουργό σε συνέντευξη Τύπου, παραμένει εσαεί πολιτικό πρόσωπο. Όπως και κάθε άλλης κυβέρνησης βέβαια.

Από εκεί και πέρα υπάρχει το θέμα του περίφημου "οπλοστασίου". Όχι απλώς δεν έχει βρεθεί, αλλά είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο (από την αρχή ήταν βέβαιο για όσους γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα μέσα στο κόμμα...) ότι δεν υπάρχει "οπλοστάσιο".

Έγιναν "φιλότιμες" προσπάθειες να χρεώσουν ακόμα κα ένα ... μουσείο όπλων με άρματα και αεροσκάφη στο κόμμα των εθνικιστών, αλλά μάλλον δεν έγιναν πιστευτοί από την κοινή γνώμη ή τουλάχιστον από εκείνο το κομμμάτι της κοινής γνώμης που είναι εν δυνάμει ψηφοφόροι της ΧΑ και έφταναν ή και ξεπερνούσαν, σύμφωνα με τις μετρήσεις, πριν από τα γεγονότα με την δολοφονία Φύσσα, το 20%.

Μάρτυρες δεν υπάρχουν ουσιαστικά (οι "προστατευόμενοι", έξι τον αριθμό) μάρτυρες πάσχουν σε ότι αφορά την αξιοπιστία τους σε μεγάλο βαθμό (κατάδικοι, βιαστές ανηλίκων κλπ), άρα τι απομένει; 

Πέρα από αυτό, το περασμένο Σάββατο μια μεγάλη συγκέντρωση 8.000-10.000 πολιτών υποστηρικτών του κόμματος έξω από τα γραφεία του Λαϊκού Συνδέσμου στον Σταθμό Λαρίσης έδειξε ότι το κλίμα φόβου και τρομοκρατίας που επικράτησε στην αρχή ήταν βραχύβιο.

Όταν έχουν γίνει όλα αυτά σε βάρος ενός κόμματος το οποίο συγκεντρώνει την πολεμική ενός ολόκληρου κρατικού μηχανισμού και των συστημικών ΜΜΕ και καταφέρνει να συγκεντρώσει τόσο πολύ κόσμο, τότε σημαίνει ότι απλά απέτυχε η προσπάθεια υπονόμευσης της δυναμικής του.

Αλλά και στις δημοσκοπήσεις εμφανίζεται η ίδια εικόνα. Σταθερά τρίτο κόμμα με τα ποσοστά που χάνει να πηγαίνουν κατά κανόνα στο "Δεν ξέρω/Δεν απαντώ". Δηλαδή να μεταβάλλονται σε "κρυπτοχρυσαυγίτες".

Πόσοι έχουν το θάρρος να δηλώσουν σε κάποιον που τους παίρνει τηλέφωνο στπίτι τους ότι θα ψηφίσει ΧΑ, ειδικά αν είναι δημόσιος υπάλληλος και ο ίδιος ή μέλος της οικογένειάς του είναι π.χ. στρατιωτικός ή αστυνομικός ή γενικότερα δημόσιος υπάλληλος;

Παρά το γεγονός ότι πρόκειται για δημοσκοπήσεις πληρωμένες από τους ίδιους που διώκουν τους εθνικιστές.

Το κακό για τους εθνικιστές είναι ότι δεν μπορoύν να αναμένουν πολιτική βοήθεια από τα συγγενή ευρωπαϊκά κόμματα.

Το κόμμα τους είχε παραμελήσει να αναπτύξει τις σχέσεις του με ευρωπαϊκά εθνικιστικά κόμματα τα οποία έχουν αρχίσει και κυριαρχούν στην ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή.

Το Εθνικό Μετωπο της Μαρί Λεπέν, το αντίστοιχο αυστριακό, του ουγγρικό, το νορβηγικό κλπ. είναι οι συγγενείς πολιτικοί σχηματισμοί οι οποίοι θα μπορούσαν να πιέσουν και να θέσουν το ζήτημα των διώξεων σε όλα τα ευρωπαϊκά και διεθνή επίπεδα. Την έλλειψη τέτοιων συμμαχιών, την πληρώνει τώρα το κόμμα τους, ειδικά η πολιτική ηγεσία...