Η μαύρη επέτειος [23 Απριλίου 2010]

-Η αποφράδα ημέρα για την Ελλάδα - 4 χρόνια από το «έγκλημα του Καστελόριζου» -Ήταν άγνοια ή συνειδητή επιλογή;

Το ημερολόγιο έδειχνε 23 Απριλίου 2010 όταν ξεκινούσε ο «γολγοθάς» της Ελλάδας.
Με φόντο το πανέμορφο Καστελόριζο, ο τότε πρωθυπουργός κ. Γιώργος Α. Παπανδρέου όντας κατά πολλούς σε «εντεταλμένη υπηρεσία» για τη σωτηρία(;) της Ελλάδος, παρέδιδε τη χώρα στην αγκαλιά του ΔΝΤ.

«Είναι ανάγκη, ανάγκη εθνική και επιτακτική, να ζητήσουμε επισήμως από τους εταίρους μας την ενεργοποίηση του μηχανισμού στήριξης, που από κοινού δημιουργήσαμε στην Ε.Ε.», ανέφερε στο διάγγελμά του ο «πρωθυπουργός της τρόικας».

Αν οι Έλληνες γνώριζαν εκείνη την ημέρα τι ακριβώς σήμαινε η ένταξή μας στο Μηχανισμό Στήριξης και τι θα επακολουθούσε, τότε είναι πιθανό πως ο κ. Παπανδρέου δεν θα γυρνούσε ποτέ στην Αθήνα.

Αν ο ψαράς που φαίνεται στο video γνώριζε τι έλεγε ο τότε πρωθυπουργός είναι δεδομένο πως δεν θα ψάρευε αμέριμνος, αλλά ενδεχομένως να πετούσε τον κ. Παπανδρέου στη θάλασσα για να αποτρέψει το «έγκλημα».

Η 23η Απριλίου αποτελεί πλέον “μαύρη” επέτειο για τη χώρα μας, την οποία θα θέλουν σχεδόν όλοι να ξεχάσουν – πλην ίσως των ηθικών και φυσικών αυτουργών της.

Τέσσερα χρόνια. Τέσσερα χρόνια που φάνηκαν για τους Έλληνες αιώνας. Τίποτα πια δεν είναι ίδιο. Η χώρα μας υποχρεώθηκε να υπογράψει Μνημόνια, Μεσοπρόθεσμα Προγράμματα και πολλά πολυνομοσχέδια «σκούπα», που περιελάμβαναν βάρβαρα, αντιλαϊκά μέτρα.

Πιέσεις, απειλές και εκβιασμοί από τους υπαλλήλους της τρόικας που έβαζαν κάθε τόσο το μαχαίρι στο λαιμό των Ελλήνων, ζητώντας νέα σκληρά μέτρα. Ξανά και ξανά...στο ίδιο έργο θεατές εδώ και 4 χρόνια...

Αμετανόητος...

Και ενώ όλοι ξορκίζουν τα μνημόνια και την τρόικα, ο μόνος που επιμένει να επαίρεται ακόμη και σήμερα για εκείνη την δραματική επιλογή είναι ο ίδιος ο Γιώργος Παπανδρέου.

Μόνο ο κ. Παπανδρέου επιμένει να μιλά για ορθή επιλογή, όταν ακόμη και Ευρωπαίοι αξιωματούχοι, κορυφαίοι οικονομολόγοι, ακόμη και στελέχη του ΔΝΤ παραδέχονται ότι στη χώρα μας εφαρμόστηκαν λανθασμένες πολιτικές.

Ακόμη και σήμερα ουδείς μπορεί να ερμηνεύσει με σαφήνεια και βεβαιότητα τις πραγματικές σκέψεις και προθέσεις του κ. Παπανδρέου. Εντάξει, παρέλαβε ένα χρεοκοπημένο κράτος, δεν υπάρχει πλέον αμφιβολία. Οι δικές του κινήσεις όμως το μοιραίο εξάμηνο από τον Οκτώβριο του 2009 έως τον Απρίλιο του 2010, αποδείχθηκαν απολύτως καταστροφικές και σίγουρα πρέπει να ελεγχθούν.

Την 23η Απριλίου 2010, ο Γ. Παπανδρέου άλλαξε το ρου της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας. Εκ των υστέρων προκαλεί μόνο αρνητικά συναισθήματα, που κυμαίνονται από απογοήτευση και οργή, έως έκπληξη για την επιπολαιότητα. Και δεν εννοούμε φυσικά μόνο τον Γ. Παπανδρέου, αλλά και όλους όσους διετέλεσαν βουλευτές αυτά τα χρόνια και ψήφισαν τα μνημόνια που καταδίκασαν τους Έλληνες και κατέστρεψαν μια ολόκληρη γενιά.

Αναπάντητο παραμένει το ερώτημα αν ο Γιώργος Παπανδρέου γνώριζε που οδηγούσε την Ελλάδα εκείνη την ημέρα και πόσο θα κόστιζε στον ελληνικό λαό εκείνη η μοιραία απόφαση.

Ήταν άγνοια ή συνειδητή επιλογή; Εξ ανάγκης απόφαση ή εντολή ξένων δυνάμεων στην οποία έσκυψε το κεφάλι ο κ. Παπανδρέου; Αφέλεια, ή σχεδιασμένη πολιτική κίνηση;

Η απάντηση ενδεχομένως να μην είναι μία. Όποια και αν είναι όμως, αποτέλεσε ένα τεράστιο λάθος.

Ο Γ. Παπανδρέου στις 23 Απριλίου 2010 έβαλε τη χώρα σε μια πορεία προς το άγνωστο, σε ένα δρόμο με μεγάλο κοινωνικό, οικονομικό και εθνικό κόστος.

Οι ευθύνες για τον ίδιο είναι πολλές και πρέπει επιτέλους να λογοδοτήσει στη Δικαιοσύνη και στο ελληνικό λαό για το «έγκλημα του Καστελόριζου».

Που βρισκόμαστε σήμερα
Τέσσερα χρόνια μετά το διάγγελμα Παπανδρέου από το ακριτικό νησί του Αιγαίου, τίποτα στην Ελλάδα δεν είναι το ίδιο.

Οι δανειστές πλέον ελέγχουν τα πάντα στη χώρα μας. Έχουν λόγο για το κάθε τι, ενώ η Γερμανία της Μέρκελ και του Σόιμπλε επεμβαίνει ακόμα και για τα εθνικά μας θέματα.

Η εικόνα της Ελλάδας μέσα σε 4 χρόνια άλλαξε δραματικά. Εκατοντάδες άστεγοι στους δρόμους των πόλεων, χιλιάδες συμπολίτες μας αναζητούν τροφή στα συσσίτια της Μητρόπολης και των Δήμων, φτώχεια, ανέχεια και εξευτελισμός κάθε έννοιας αξιοπρέπειας για τον περήφανο ελληνικό λαό.

Βάρβαρα μέτρα, άγρια λιτότητα, σαρωτικές αλλαγές στα εργασιακά, «μαχαίρι» σε μισθούς και συντάξεις, καταστρατήγηση εργασιακών δικαιωμάτων.

Όπου και να κοιτάξεις βλέπεις γύρω σου ανθρώπους  να χάνουν τη δουλειά τους, παιδιά να λιποθυμούν στο σχολείο επειδή στο σπίτι  δεν υπάρχει φαγητό, ανθρώπους να συνωστίζονται  στην ουρά για ένα πιάτο φαΐ ή να προσπαθούν απεγνωσμένα να πάρουν  τα λαχανικά που διανέμονται δωρεάν, νοικοκυραίους να ψάχνουν στα σκουπίδια, να κοιμούνται στο  δρόμο.

Λουκέτα παντού, επιχειρηματίες χρεωμένοι, γειτονιές εγκαταλελειμμένες και εγκληματικότητα στο “κόκκινο”! Τη θέση εμπορικών καταστημάτων παίρνουν πλέον ενεχυροδανειστήρια που ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια.

Παράνομες συμμορίες και νεοναζιστικά μορφώματα να προσπαθούν να αναδειχθούν σε προστάτες της  κοινωνίας.

Η εκπαίδευση, η υγεία και η κοινωνική  φροντίδα καταρρέουν.

Οι Έλληνες νοιώθουν οργή, στενοχώρια και ντροπή για όλα τα παραπάνω. Αλλά δεν το βάζουν κάτω. Ο περήφανος ελληνικός λαός θα σηκωθεί ξανά και θα πατήσει στα πόδια του. Θα κερδίσει ξανά τη χαμένη του αξιοπρέπεια και θα στείλει από εκεί που ήρθαν όλους όσοι του στέρησαν τη ζωή του.