O αστεροειδής «2015 ΤΒ145» αποφεύγει την Γη στην... "τρίχα" - Τι θα συμβεί όταν ο "Ουρανός" πέσει στα κεφάλια των ανθρώπων

του Θεόφραστου Ανδρεόπουλου

Ο αστεροειδής ονόματι «2015 ΤΒ145» που εντοπίστηκε από την ΝΑSA μόλις 3 εβδομάδες πριν  αναμένεται να περάσει δίπλα από τον πλανήτη μας το ερχόμενο Σάββατο, στις 31 Οκτωβρίου, προκαλώντας ανησυχίες και για το ότι ανακαλύφθηκε αρκετά αργά αλλά και για το γεγονός ότι αν είχε λίγο διαφορετική τροχιά θα έπεφτε στην Γη προκαλώντας το τέλος του πολιτισμού και του μεγαλύτερου μέρους της Ανθρωπότητας.

Δεν υπάρχει ακόμα ολοκληρωμένο σύστημα ούτε από τους Αμερικανούς ούτε από τους Ρώσους, αλλά ούτε κάποια κοινή προσπάθεια που θα μπορούσε να αποτρέψει το ενδεχόμενο της πτώσης ενός τέτοιου αστρικού σώματος που θα απειλούσε την ίδια μας την ύπαρξη ως είδος.

Ο υπεύθυνος της NASA Τσαρλς Μπόλντεν προειδοποίησε την Επιτροπή Επιστήμης, Διαστήματος και Τεχνολογίας για την πιθανότητα ενός τέτοιου ενδεχομένου πριν από δύο χρόνια, τον Μάρτιο του 2013.

Είχε δηλώσει: «Από τις πληροφορίες που έχουμε, δεν γνωρίζουμε κάτι σχετικά με έναν αστεροειδή που θα απειλήσει τον πληθυσμό των Ηνωμένων Πολιτειών. Αλλά αν είναι να έρθει σε τρεις εβδομάδες ... προσευχηθείτε».

Να που τώρα έχουμε έναν αστεροειδή που εντοπίστηκε μόλις τρεις εβδομάδες πριν την άφιξή του στη Γη.

Με εκτιμώμενη διάμετρο 210 έως 650 μέτρα και ταχύτητα 125.529 χιλιομέτρων ανά ώρα, ο αστεροειδής «2015 TB145» ταξιδεύει κατά μήκος μιας «εξαιρετικά εκκεντρικής» τροχιάς.

Σύμφωνα με τη NASA η ταχύτητά του, φτάνει τα 35 χιλιόμετρα ανά δευτερόλεπτο, και είναι «ιδιαίτερα υψηλή».

Με λίγα λόγια, το μέγεθος και η κινητική του ενέργεια θα ήταν αρκετά για καταστρέψουν το 90% του παγκόσμιου πληθυσμού, και να οδηγήσει τους επιζήσαντες στην εποχή του Λίθου.

Τα ευχάριστα νέα, ωστόσο είναι πωςδεν αποτελεί απειλή για τον πλανήτη.

Ο αστεροειδής «2015 TB145» θα είναι ορατός αργά στις 30 Οκτωβρίου και κατά το ξημέρωμα της 31 Οκτωβρίου. Υπολογίζεται πως περίπου στις 11.14 π.μ. ο αστεροειδής θα περάσει «ξυστά» από τη Γη, καθώς θα απέχει μόλις 498.897 χιλιόμετρα. Η τελευταία φορά που ένας αστεροειδής ήρθε τόσο κοντά στο πλανήτη μας ήταν το 2006, αν και η NASA είχε προβλέψει τον ερχομό του πάνω από ένα χρόνο πριν.

Η επόμενη φορά που κάτι παρόμοιο αναμένεται να συμβεί, είναι στις 7 Αυγούστου του 2027, όταν ο αστεροειδής «1999 AN10» θα περάσει σε απόσταση περίπου 390.000 χιλιομέτρων από τον πλανήτη μας.

Μέχρι τότε όμως κανείς δεν ξέρει εάν θα υπάρξουν άλλοι μετεωρίτες που θα αποκαλυφθούν ξαφνικά, όταν δεν θα μπορεί να υπάρχει κανένας χρόνος αντίδρασης.

Η NASA υπολογίζει ότι όλοι οι γνωστοί «δυνητικά επικίνδυνοι» αστεροειδείς έχουν λιγότερο από 0,01 τοις εκατό πιθανότητα να χτυπήσουν τη Γη μέσα στα επόμενα 100 χρόνια, αλλά ουδείς μπορεί να είναι απόλυτα σίγουρος.

Οι τροχιές αυτών των σωμάτων μπορεί να αλλάξουν ακόμα και από ένα "καπρίτσιο" του... πλανήτη Δία, που αποετελεί το πιο βαρύ σώμα του Ηλιακού Συστήματος μετά τον Ήλιο φυσικά.

Τον Φεβρουάριο του 2013, μια γιγαντιαία μάζα επηρέασε την ατμόσφαιρα πάνω από την κεντρική Ρωσία. Παρά τη φωτεινότητα της, ήρθε χωρίς προειδοποίηση, εξαιτίας του ότι βρισκόταν εξαιρετικά κοντά στον Ήλιο.

Τότε προκάλεσε πολλούς τραυματισμούς και ζημιές στην ρωσική ύπαιθρο

Η NASA έχει αναγνωρίσει 13.256 αντικείμενα που βρίσκονται κοντά στη Γη, από τα οποία τα 1.635 θεωρούνται δυνητικά επικίνδυνοι αστεροειδείς λόγω του μεγέθους τους.

Ένα πολύ ωραίο άρθρο του Θεόδουλου Γεωργιάδη είχε δει το φως της δημοσιότητας πριν ένα χρόνο για τους τρόπους προστασίας από έναν αστεροειδή. Το παραθέτουμε:

Τι μπορούμε να κάνουμε, για να εκμηδενίσουμε εντελώς τις πιθανότητες να έχουμε, κάποτε, την ίδια τύχη που είχαν οι δεινόσαυροι, πριν από 66 εκατομμύρια χρόνια; Σύμφωνα με τους ειδικούς, το κλειδί είναι ο έγκαιρος εντοπισμός της απειλής. Όσο πιο γρήγορα γνωρίζουμε ότι κάτι έρχεται προς το μέρος μας, τόσο περισσότερο χρόνο θα έχουμε για να δράσουμε. 

Και ευτυχώς για εμάς, τα μέσα που έχουμε στη διάθεσή μας, για αυτόν τον σκοπό, είναι αρκετά περισσότερα από εκείνα που (δεν) είχε ο Τυραννόσαυρος Ρεξ και η παρέα του. Στην πραγματικότητα, είναι αρκετά περισσότερα και από όσα θα περιμέναμε κι εμείς οι ίδιοι. 

 

Σήμερα, δεκάδες διαστημικά προγράμματα είναι ταγμένα στην αποστολή προστασίας του πλανήτη από πιθανές συγκρούσεις. Επιστήμονες και ειδικοί από διάφορους κλάδους ασχολούνται, καθημερινά, με το έργο του εντοπισμού πιθανά επικίνδυνων αστεροειδών και κομητών και της επινόησης μεθόδων που θα μπορούσαν να σώσουν τη ζωή, στη χλωμή, μπλε κουκκίδα που ονομάζουμε σπίτι μας. 

 Τους αποκαλούν με τον κοινό όρο Spaceguard (φρουρά του διαστήματος), αν και εργάζονται σε διαφορετικά προγράμματα και ινστιτούτα, με εύηχα ονόματα όπως Spacewatch, NEAT, NEOShield, LINEAR και CINEOS, στις ΗΠΑ, στην ΕΕ και αλλού. Σε αυτά τα επιστημονικά μελίσσια, εξετάζουν τα δεδομένα που καταγράφουν τα δεκάδες τηλεσκόπια που σαρώνουν, καθημερινά, το ηλιακό μας σύστημα, αναζητώντας "αντικείμενα κοντά στη Γη" (ΝΕΟ).

"Αντικείμενο κοντά στη Γη" θεωρείται εκείνο που η τροχιά του το φέρνει σε απόσταση από τον ήλιο μας κάτω από τις 1.3 Αστρονομικές Μονάδες (α.μ.). Από όσα έχουμε εντοπίσει, ένας αριθμός, σχεδόν, 1500 αστεροειδών και κομητών έχουν χαρακτηριστεί "δυνητικά επικίνδυνα αντικείμενα" (PHO), αφού υπάρχει πιθανότητα να περάσουν πολύ κοντά από τη Γη, ενώ, παράλληλα, έχουν αρκετά μεγάλο μέγεθος, ώστε ενδεχόμενη σύγκρουση μαζί τους να έχει καταστροφικές συνέπειες.

 

Οι αστεροειδείς που χαρακτηρίζονται ως PHO παρακολουθούνται στενά και η επικινδυνότητά τους αξιολογείται ανά διαστήματα. Και παρόλο που οι ειδικοί εμπλουτίζουν, συνεχώς, τον κατάλογο με τους επικίνδυνους γείτονες της Γης, όσο εμείς αδιαφορούμε για την απειλή που, κυριολεκτικά, κρέμεται πάνω από το κεφάλι μας, κανένας δεν μπορεί να είναι βέβαιος ότι μπορούμε να κοιμόμαστε ήσυχοι. 

Η πτώση του μετεώρου στο Τσελιαμπίνσκ, τον Φεβρουάριο του 2013, είναι από τις πιο πρόσφατες αποδείξεις ότι κάποιοι μετεωρίτες περνάνε, ακόμα και σήμερα, απαρατήρητοι, και επομένως, η εκκίνηση προ ημερών της εκστρατείας που θέλει να καθιερώσει την 30ή Ιουνίου 2015 ως παγκόσμια Ημέρα Αστεροειδών, δεν στερείται περιεχομένου.

Προς το παρόν, εμείς βλέπουμε τους τρόπους που έχει εξετάσει ή εξετάζει η διεθνής επιστημονική κοινότητα, ως πιθανές απαντήσεις στον κίνδυνο διαστημικού "τρακαρίσματος". Από την πολυσυζητημένη εκτόξευση πυρηνικών που θα κάνουν σκόνη τον επερχόμενο βράχο, μέχρι το... βάψιμο!