Η ανατολή του νέου κόσμου μπορεί να είναι και ένας νέος εφιάλτης;

H ανατολή μιας νέας τάξης κόσμου, ειδικά όσον αφορά την κατάσταση σε θέματα ισχύος και ασφάλειας έχει ήδη ξεκινήσει.

Η αναδίπλωση από τις ΗΠΑ για την ηγεμονική θέση ισχύος επί του πλανήτη, έχει επιφέρει ένα κενό ισχύος και εξουσίας που ήδη χώρες όπως η Κίνα και η Ρωσία έχουν καταφέρει να καταλάβουν , είτε είναι σε διαδικασία να το κάνουν.

Μετά την επιβολή εξουσίας με την πτώση της ΕΣΣΔ από τις ΗΠΑ, σαν η μόνη πλανητική υπερδύναμη με πολεμική και διπλωματική ικανότητα να διαιτητεύσει (μονομερώς ή όχι) σε συγκρούσεις ανάμεσα σε άλλες χώρες ή και να επιβάλει την θέληση της επί άλλων , στις αρχές του 21ου αιώνα πλέον ο πλανήτης βλέπει τις νέες δυνάμεις να ανέρχονται.
 
Ποιές είναι αυτές οι δυνάμεις όμως;

Η πρώτη είναι η Ρωσία που με όπλο τον έλεγχο αρκετών ενεργειακών σημείων αλλά και με σαφές κριτήριο την επανίδρυση της Ρώσικης Κοινοπολιτείας κατά τα πρότυπα μιας ηγεμονικής συμμαχίας όπως είναι το ΝΑΤΟ για τον Ατλαντικό, θέλει τον έλεγχο της Ευρασίας , ή την άμεση εξάρτηση της από αυτήν.

Δεύτερο στοιχείο είναι η εξωτερική πολιτική της Ρωσίας όπου ουσιαστικά στηρίζεται στο τρίπτυχο της εξάρτησης από ενέργεια και η χρησιμοποιήσει του Θρησκευτικού και του εθνικιστικού στοιχείου (Ορθοδοξία και Σλαβική φυλή απέναντι σε Παπικό Καθολικισμό και Λεβαντίνους/Φράγκους αντίστοιχα).

Δεύτερη είναι η Κίνα που αναζητεί και αυτή την επιβολή εξουσίας στην πλευρά του Ειρηνικού κυρίως.

Η δυναμική της στηρίζεται κυρίως στην οικονομική επιβολή απέναντι στις άλλες χώρες δημιουργώντας ένα δίκτυο εμπορικών οδών αλλά και κεφάλαια από εξαγορασμένα ομόλογα (τεράστιο ποσό σε επενδύσεις σε ομόλογα ΗΠΑ και Ε.Ε. ). Αυτά θα χρησιμοποιηθούν ως μοχλός πίεσης στο μέλλον εφόσον έχει ήδη αναπτύξει το δυναμικό της, στο εύρος των πολεμικών εξοπλισμών και των αντίστοιχων δομών της.

Τρίτη δύναμη θα έλεγε κάποιος πως είναι ίσως η Ε.Ε. όπου προσωπικά διαφωνώ κάθετα καθώς πέρα από την οικονομική ισχύ του ευρώ, είναι εμφανές πως η Γερμανική πολιτική δεν αποτελεί κεντρική εκπροσώπηση των υπολοίπων μελών, συν φυσικά το γεγονός πως ακόμα και σήμερα , η δύναμη σε στρατιωτική ισχύ της Ε.Ε. δεν εκφράζεται συνολικά αλλά μέσα από ένα συμβούλιο του ΝΑΤΟ που λαμβάνονται αποφάσεις κατά κύριο λόγο από ΗΠΑ.

Τελευταία άφησα την δύναμη των ΗΠΑ που ναι μεν δεν είναι ο παντοκράτος και πλανητικός ηγέτης, όμως αυτό δεν σημαίνει πως ακόμα και έτσι, δεν παραμένει ο ισχυρότερος όλων , τόσο σε τεχνολογικό επίπεδο , όσο και σε στρατιωτικό.

Όσον αφορά την οικονομία της, σαφώς κλυδωνίζεται, όμως αυτό έχει ξανασυμβεί και την δεκαετία του 1980 , όπου κατάφερε να επανέρθει μετά το σύστημα "Πόλεμος των Άστρων" και να σύρει ουσιαστικά και την ΕΣΣΔ στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων για τα πυρηνικά.

Πέρα όμως από τα παραπάνω καλό θα είναι να γνωρίζουμε πως ο κύριος ρόλος των ΗΠΑ, ήταν και αυτός του διαιτητή. Σαφώς μεροληπτικός, σαφώς υπέρ του δέοντος για το συμφέρον τους, όμως ήταν εκείνος ο ρόλος που κρατούσε σε μια πειθαρχία φόβου και εκείνους που ήθελαν να προβάλλουν κάποιες πιο εθνικιστικές επιδιώξεις (π.χ. Β.Κορέα παλαιότερα).

Υπάρχει βέβαια και ο αντίλογος όπου αποτυπώθηκε με τις επιθέσεις σε Ιράκ(δις) και σε Γιουγκοσλαβία. Όμως αυτό δεν αναιρεί πως οι περισσότεροι , με την εμφάνιση προβλήματος , ο πρώτος που θα προσέτρεχαν ήταν οι ΗΠΑ. Είχαν λάβει αυτό τον ρόλο του αστυνομικού στις σχέσεις αυτές. Κακός αστυνομικός βέβαια, αλλά σίγουρα υπήρχε.

Τι συμβαίνει σήμερα λοιπόν;... Ενώ η κυβέρνηση των ΗΠΑ αποφάσισε την επικέντρωση μόνο σε καίρια εθνικά της συμφέροντα , εντός και εκτός συνόρων, στην ουσία παράτησε τον ρόλο του αστυνόμου καθώς κόστιζε αρκετά σε χρήμα και ζωές πολιτών της (βλ. Δηλώσεις Ομπάμα και Κέρρυ), το κενό μεγάλωσε πλέον και έχει δημιουργήσει τις ικανές συνθήκες για αναφλέξεις μικρές ή και μεγάλες ανά περιοχές.

Παράδειγμα είμαστε ακόμα και εμείς ως περιοχή , όπου οι ΗΠΑ πλέον δεν μετέχουν πέρα από πολύ σημαντικά σημεία , σε προστριβές μας με Τουρκία. Ακόμα καλύτερο παράδειγμα είναι η μη στρατιωτική δράση τους στην περιοχή της Συρίας όπου στην προηγούμενη δεκαετία θα υπήρχε ήδη δύναμη εκεί.

Για να μην φανώ μεροληπτικός με τις ΗΠΑ, να αναφέρω πως ο ρόλος τους 8 στις 10 ήταν βίαιος, καταλυτικός και πολύ συχνά... άδικος! Όμως η ερώτηση που δημιουργείται είναι τώρα η εξής.

Η Ρωσία και η Κίνα που ανέφερα παραπάνω έχουν δικές τους πολιτικές εμφανώς και είναι έντονα δηλωμένες. Η Ε.Ε. έχει γίνει ο λογιστής του πλανήτη. Στην Αφρική , ομάδα εταιριών και οργανώσεων με σημαία το Ισλάμ , προχωρούν σε ριζοσπαστικοποιήσεις περιοχών και λαών.

Αν και οι ΗΠΑ ακόμα και μέσω ηγεμονίας του ΝΑΤΟ, αρνούνται να παίξουν τον αστυνομικό ρόλο.... οι υπόλοιπες χώρες και κράτη, είναι έτοιμες να λειτουργήσουν διπλωματικά σωστά και να λύσουν διαφορές μεταξύ τους, χωρίς ένα μπαμπούλα ισχύος από πάνω τους , και χωρίς φυσικά να καταφύγουν στα όπλα και πάλι (ειδικά στα πυρηνικά);...

Πάλι όπως λένε πολλοί ειδικοί λόγω των ομοιοτήτων σε αρκετές παραμέτρους για το 2014 σε σχέση με το 1914;