Ἕνα σενάριο φρίκης…

τοῦ Ἀθαν. Χ. Παπανδρόπουλου

Μία πολύ παραστατική περιγραφή τοῦ ΣΥΡΙΖΑ εἶναι αὐτή πού τόν παρουσιάζει ὡς καζάνι πού βράζει.

Στήν Κουμουνδούρου, ὅμως, κάποια κομματικά στελέχη ἀποκαλοῦν τό φαινόμενο αὐτό «εὐχάριστο πονοκέφαλο». Τί ἀκριβῶς συμβαίνει; Μέ τήν βοήθεια παρατρεχάμενων δημοσκόπων –ἀλλά καί οὐκ ὀλίγων «παπαγάλων», πού διαδίδουν ὅτι τό κόμμα τῆς ἀξιωματικῆς ἀντιπολιτεύσεως εἶναι μία κανονική δημοκρατική παράταξη πού μόνον τό καλό τῆς χώρας θέλει– στήν κοινή γνώμη περνᾶ τό μήνυμα ὅτι μέ μία κυβέρνηση ὑπό τόν κ. Ἀλ. Τσίπρα «τίποτε δέν θά εἶναι χειρότερο ἀπό τώρα». Ἡ λογική αὐτή κερδίζει σοβαρό ἔδαφος, προκαλεῖ ὅμως τριβές στό ἐσωτερικό τοῦ ΣΥΡΙΖΑ πού μόνον καθησυχαστικές δέν εἶναι. Θά δοῦμε στήν συνέχεια γιατί.

Ὡς γνωστόν, σήμερα, τό κόμμα τῆς ἀξιωματικῆς ἀντιπολιτεύσεως, κανονικά, εἶναι ἕνα συνονθύλευμα σταλινικῶν,ἀναρχικῶν, τρομοκρατῶν καί κάποιων ρομαντικῶν ἀριστερῶν –πού ὅλοι μαζί δέν ἀντιπροσωπεύουν πάνω ἀπό τό 4% τοῦ ἐκλογικοῦ σώματος. Ὅμως, στό συνονθύλευμα αὐτό ἦλθε νά προστεθεῖ ὁλόκληρος ὁ κορμός τοῦ τριτοκοσμικοῦ καί ἀντιευρωπαϊκοῦ ΠΑΣΟΚ, μέ ἀποτέλεσμα στίς ἐκλογές τοῦ Ἰουνίου 2012 καί τίς τελευταῖες εὐρωεκλογές ὁ ΣΥΡΙΖΑ νά πετύχει ποσοστά πού κάποτε μόνον στά πιό τολμηρά του ὄνειρα μποροῦσε νά φανταστεῖ. Ἔτσι, σήμερα, στό ἐσωτερικό τοῦ κόμματος τά «πασοκογενῆ» στοιχεῖα κερδίζουν σταθερά ἔδαφος καί αὐτό φάνηκε στό ἐκλογικό ἀποτέλεσμα τῶν τελευταίων εὐρωεκλογῶν. Στούς ἕξι εὐρωβουλευτές πού ἐξελέγησαν, οἱ τρεῖς εἶναι «πασοκογενεῖς», ἕνας ἀνεξάρτητος, ὁ κ. Μανώλης Γλέζος ἐπικεφαλῆς συνιστώσας, καί μόνον ὁ κ. Δημήτρης Παπαδημούλης ἐκπροσωπεῖ τήν προεδρική τάση.

Αὐτός ὁ συσχετισμός δυνάμεων ἀνησυχεῖ πολύ τόν κ. Ἀλέξη Τσίπρα διότι βλέπει ὅτι, τελικά, στήν παροῦσα φάση,ὑστερεῖ μέσα στό κόμμα του σέ δύναμη, ἀλλά καί σέ κύρος ἔναντι κάποιων δοκιμασμένων στελεχῶν τοῦ ΠΑΣΟΚ. Συνεπῶς, ὁ ἀρχηγός τῆς ἀξιωματικῆς ἀντιπολιτεύσεως ἐπεί-
γεται νά βάλει τήν χώρα σέ προεκλογική περίοδο γιατί μόνον ἡ ἔνταση πού θά ἐπικρατεῖ στήν περίπτωση αὐτή θά τοῦ ἐπιτρέπει νά κρατᾶ τά ἡνία τοῦ κόμματός του.Τό ἴδιο, ὅμως, πρόβλημα στό ἐσωτερικό τοῦ κόμματος ἀντιμετωπίζει καί ὁ ἐκπρόσωπος τῆς σταλινογενοῦς συνιστώσας κ. Παν. Λαφαζάνης, ὁ ὁποῖος, ἐπιπροσθέτως, δέν φαίνεται νά διατηρεῖ καί πολύ καλές σχέσεις μέ τήν
κοινοβουλευτική δημοκρατία. Τό ἴδιο ἰσχύει βεβαίως καί γιά τήν περί αὐτόν συνιστῶσα, ἡ ὁποία ὅλο καί περισσότερο δυσφορεῖ μέ τίς ἐπικοινωνιακές ἐπιλογές τοῦ κ. Τσίπρα, τίς ἐπισκέψεις του στό Βατικανό καί τίς συμμετοχές του σέ ἐκδηλώσεις τύπου Κόμο στήν Ἰταλία. Στούς κόλπους τῶν νεοσταλινικῶν συνιστωσῶν δέν εἶναι λίγοι αὐτοί πού ὑποστηρίζουν ὅτι ὁ κ. Τσίπρας εἶναι τό ὄχημα πού θά τούς ἀνοίξει τήν πόρτα γιά τήν ἐξουσία, ἀλλά στήν συνέχεια «ἡ κατάσταση θά ἀλλάξει…».

Ἀνομολόγητο δέ σχέδιο τῶν νεοσταλινικῶν εἶναι νά δημιουργήσουν μείζονα κρίση μέ τό θέμα τῆς διαγραφῆς τοῦ χρέους.

Γνωρίζουν πολύ καλά ὅτι τό πρόβλημα τῆς χώρας δέν εἶναι τό χρέος. Ἡ ἐξυπηρέτησή του θά τακτοποιηθεῖ ἀπό τήν παροῦσακυβέρνηση. Τό οὐσιαστικό ζήτημα γιά τόν ΣΥΡΙΖΑ εἶναι ὅτι, ἀκόμα καί μετά τήν ἔξοδο ἀπό τό μνημόνιο, ἡ ἐπιτήρηση θά συνεχισθεῖ μέ μεγαλύτερη αὐστηρότητα.

Ἔτσι, μέ δεδομένη τήν σχεδόν ἀνύπαρκτη παραγωγική βάση τῆς οἰκονομίας, ἀκόμα καί ἄν στήν Ἑλλάδα ἀρχίσει νά «βρέχει χρῆμα», τό τελευταῖο θά κατευθυνθεῖ σέ εἰσαγωγές καί ὑπερκατανάλωση, χωρίς παραγωγικό ἀντίκρυσμα. Αὐτό σημαίνει ὅτι ὁ ΣΥΡΙΖΑ θά πρέπει νά διαχειριστεῖ μία μακρά περίοδο λιτότητος, τήν ὁποία καί δέν πρόκειται νά ἀντέξει πολιτικά. Πολύ φοβούμεθα ὅτι, μέ ἀφετηρία τήν διαπίστωση αὐτή, ἀρχίζει τό σενάριο φρίκης.

Ὅσοι ἔχουν καλή μνήμηθά ἐνθυμοῦνται ὅτι στήν τελευταία παρέμβασή του στήν Βουλή, ὁ κ. Γ. Δραγασάκης ὄχι μόνον ἄρχισε νά ἀπειλεῖ ἐπιχειρηματίες, ἐκδότες, θεούς καί δαίμονες, ἀλλά εἶπε
καί κάτι ἀνατριχιαστικό. Μέ ἀπίστευτο κυνισμό τόνισε ὅτι «ἡ ἀποσταθεροποίηση τοῦ ΣΥΡΙΖΑ συμπίπτει μέ ἀποσταθεροποίηση τῆς χώρας. Αὐτό εἶναι τό πρόβλημά σας. Εἶστε παγιδευμένοι … Ὅταν μιλᾶτε ἐναντίον τοῦ ΣΥΡΙΖΑ, τότε ὑπονομεύετε τήν σταθερότητα τῆς χώρας…».

Ἡ φρασεολογία αὐτή, σέ ἀπίστευτη μαρξιστική-λενινiστική διάλεκτο, ἀπό τόν θεωρούμενο ὡς μετριοπαθῆ κ. Δραγασάκη, ὑποδηλώνει ὅτι ἀκόμα καί αὐτός θεωρεῖ τό κόμμα συνταυτισμένο μέ τήν Ἑλλάδα. Ὅπως ἀκριβῶς ὁ Λένιν θεωροῦσε τούς μπολσεβίκους καί τό ΚΚ Σοβιετικῆς
Ἑνώσεως ὡς τούς ἀπόλυτους ἐκπροσώπους τοῦ λαοῦ καί τῆς «μητέρας πατρίδας». Κατά συνέπεια, στήν περίπτωση κυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑ, προφανῶς ἡ ὅποια κριτική ἀντιπολίτευση σέ αὐτήν θά ἐκλαμβάνεται ὡς ἐχθρική πράξη ἔναντι τῶν «λαϊκῶν συμφερόντων» καί τῆς Ἑλλάδος, καί ἄρα θά τι-
μωρεῖται ὡς τέτοια. Ἄν, λοιπόν, ἔτσι σκέπτεται ὁ κ. Γ. Δραγασάκης, ἄς φανταστεῖ κανείς τί συμβαίνει παρακάτω…

Ἀπό τήν ἄλλη πλευρά, ὅταν ὁ ἀρχηγός τῆς ἀξιωματικῆς ἀντιπολιτεύσεως δηλώνει μέσα στό Κοινοβούλιο ὅτι δέν πρόκειται νά σεβαστεῖ διεθνεῖς συμφωνίες καί ὑποχρεώσεις τῆς χώρας, ὁ δρόμος πρός τήν φρίκη καί τόν ὄλεθρο ἔχει ἤδη ἀνοίξει. Εἶναι δέ σαφές –καί αὐτό εἶναι τό χειρότερο– ὅτι ἡ προοπτική τῆς φρίκης οὔτε κάν ἐνδιαφέρει κά-ποια στελέχη τοῦ ΣΥΡΙΖΑ. Ἀκόμα χειρότερα δέ, οἱ δημοσκοπήσεις δείχνουν ὅτι ἡ προοπτική τῆς καταστροφῆς ἀφήνει ἀδιάφορη καί μεγάλη μερίδα τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ,θύμα τοῦ λαϊκισμοῦ καί τῆς ἀνευθυνότητος.

Κάποιοι θά θεωρήσουν ὑπερβολικά τά ὅσα προηγοῦνται. Ἄς περιμένουν νά προκληθοῦν πρόωρες ἐκλογές τόν Μάρτιο καί τήν συνέχεια θά τήν βιώσουν. Θά εἶναι δέ πολύ χειρότερη ἀπό τά ὅσα μέχρι σήμερα γνώρισαν καί ὑπέστησαν μετά τήν ἐποχή τοῦ «λεφτά ὑπάρχουν__